Polish

Unikanie kontaktów z kimś jest częścią typowo religijnych nauk i praktyk, w które nie powinny ingerować władze świeckie.

Sądy powszechne na całym świecie dochodzą do wniosku, że nauczanie o unikaniu kontaktów i praktykowanie tego zwyczaju jest chronione prawem do wolności religijnej. I mają rację.

Przeciwnicy twierdzą, że „nawet dzieci” są wykluczane. Siedemnastolatków też nazywają „dziećmi” i rzadkie (ale zrozumiałe) przypadki zamieniają w poważny problem.

Istnieje trochę mitów na temat unikania kontaktów. Są wyjątki, na przykład dotyczące krewnych mieszkających pod jednym dachem. To jest bolesne zarówno dla tych, którzy unikają kontaktów, i tych, których się unika. Jego celem jest chronienie wiernych i pobudzenie grzeszników do skruchy.

Odłączenie się nie jest tym samym, co po prostu bycie nieaktywnym. Nie wyklucza się też za drobne błędy, tylko za ciężkie grzechy, za które nie okazano skruchy.

Unikanie kontaktów z wykluczonymi byłymi członkami wyznania to typowa praktyka religii monoteistycznych. Uczeni podają argumenty uzasadniające jej stosowanie